پسرک پاستوریزه من

روز جمعه است .

خوشبختانه همه چیز خوب پیش رفته بموقع بیدار شده صبحونه ای بخور و نمیر خورده حموم رفته بازی کرده نهارش رو بدون اینکه حرص من رو در بیاره تا ته خورده و دوباره شروع به بازی کرده .

صدای دختر و پسر کوچولوی همسایه بالایی رو می شنوم که تو حیاط بازی می کنن بیاد روزهایی که خودم هم با دوستانم توی کوچه بازی می کردم از پسرم می پرسم دوست داری بری پایین با بچه ها دوچرخه سواری کنی ؟ مکث می کنه می پرسه تو هم میایی میگم آره یه کوچولو میام خوشحال میشه و سراغ جوراب و کفشش رو از می گیره

نگرانه که نکنه بچه ها زودتر از پایین رفتنش بیان بالا .دو طبقه رو با پاهای کوچولوش تند تند تموم می کنه و میره تو حیاط . خوشحاله .

پسرک ۲ ساله همسایه مشت مشت گلهای نسترن رو می کنه باباش هم نگاهش می کنه و حرفی نمی زنه .پسرکم میره جلو دعواش می کنه میگه نکن گناه داره بوی خوب میدن اما پسرک همسایه ادامه می ده به من پناه میاره :

 آدایی گل می کنه !

کوچولوه مامان اشکال نداره

پسرم با تعجب نگاهم می کنه

آدایی من هیچ وقت گلها رو نمی کنم

چند ثانیه بعد دختر کوچولو ۴ ساله کاشی سرامیکی کنار باغچه رو که ترک خورده بر میداره و محکم می اندازه رو زمین تا بشکنه .

چندین بار وقتی ماشین رو پارک می کردم می دیدیم آروین به این کاشی ترک خورده با دقت نگاه می کنه بعد از من می پرسه چرا شکسته و با دلسوزی از من می خواست حتما سیمان بخریم و بچسبونیمش

به زور کاشی رو از دست دخترک می گیره دخترک جیغ می زنه اما آروین کاشی رو می بره میزاره سر جاش و برای دخترک توضیح می ده که باید بچسبونیمش و نگاه معنی داری به من می کنه

دخترک در حین دویدن به زمین می خوره و لبش پر از خون میشه سرش رو می بره زیر شیر آب کنار باغچه و می شوره پدرش هم خونسرد نگاه می کنه و من با خودم فکر می کنم اگه این بلا سر آروین اومده بود من الان باید می بردمش بالا با آب استریل می شستم با باند استریل ضد عفونیش می کردم و ...

نمی دونم شاید تربیت من نادرست است . پسرک من به درد این جامعه نمی خوره .شاید دارم در حقش ظلم می کنم .اون باید همه سختی ها و ناملایمات رو تجربه کنه .اما باز می گم اون خیلی کوچیکه هنوز قلب کوچیکش تحمل ناملایمت های زندگی رو نداره .

نمی دونم خودم هم بین این دو سر گردونم . کاش می دونستم کدوم روش بهتره